Την Τετάρτη 24 Ιουλίου, κατά την πεντηκοστή επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών “ΤΕΜΠΗ 28-2-2023” και μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου, η οποία έχασε τη ζωή της στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, απέστειλε σκληρή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Δικαιοσύνης, την πρόεδρο και την εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Στην επιστολή της, η κ. Καρυστιανού εκφράζει την έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή της για την αντιμετώπιση της υπόθεσης και ζητά δικαιοσύνη για τα θύματα του τραγικού συμβάντος. Επισημαίνει τις παραλείψεις και τις ευθύνες των αρμοδίων αρχών και καλεί την πολιτεία να αναλάβει δράση για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την αποτροπή παρόμοιων τραγωδιών στο μέλλον.
Αναλυτικά η επιστολή:
“Σήμερα, η γιορτή της “δημοκρατίας”.
Πριν ξεκινήσει η γιορτή,
Πρωθυπουργέ,
Υπουργέ Δικαιοσύνης,
Κα. Κλάπα,
Κα Αδειλίνη,
Παρά τα τόσα αίσχη που βλέπουμε τόσους μήνες για τα Τέμπη, παρά την καταστροφή , στο έγκλημα Καραϊβάζ, στοιχείων με συραπτικό που καίνε τους άριστους γνωστούς- αγνώστους, παρά τα πλημμελήματα στο Μάτι,
συνεχίζετε και παρουσιάζεστε περήφανοι για την επάρκεια και ταχύτητα με την οποία έχετε φροντίσει να λειτουργεί η δικαιοσύνη .
Συνεχίζετε να υποδύεστε ότι ζούμε σε ένα Κράτος αξιοκρατίας και Δικαίου ενώ όλη η φροντίδα από μεριάς σας έχει εξαντληθεί στη συγκάλυψη και στην αδράνεια .
Παρόλο που κανένας από σας δε θα κάνει σχετικές δηλώσεις, δε θα παραιτηθεί ( που να βρεθεί τσίπα εκεί ψηλά), γνωρίζω καλά, πως αντιλαμβάνεστε εν μέρει τη σήψη μέσα στη οποία ζείτε. Ειστε εξοικειωμένοι με αυτό, σαν το σπίτι σας.
Εμείς όμως δεν ανεχόμαστε άλλο αυτήν την κατάντια.
Οφείλουν ή όχι, οι δικαστικοί να διερευνήσουν την καταστροφή των στοιχείων;;
Οφείλουν ή όχι, να τιμήσουν τον όρκο και το Ιερό θεσμό που εκπροσωπούν;;
Πώς να νιώσουμε ασφάλεια εμείς που περιμένουμε δικαίωση για τον θάνατο των παιδιών μας;;;
Μέχρι πότε πιστεύετε θα κάνουμε υπομονή και θα δείχνουμε αξιοπρέπεια;;
Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα ένας γονιός να ξεχάσει τον πόνο της ψυχής του; Να κουραστεί;; Να απελπιστεί;;
Πόσο μακριά είστε από το φυσιολογικό και την απόλυτη αγάπη…
Η αλαζονεία, σας έχει τυφλώσει .
Εμάς πάλι τα μάτια μας άνοιξαν για τα καλά! Επιτέλους πέφτουν οι μάσκες , όλα και όλοι αποκαλύπτονται”.
