Στον απόηχο του νέου αιματηρού περιστατικού που συγκλονίζει την Κρήτη, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται στα Βορίζια Ηρακλείου.
Ήταν 27 Αυγούστου 1955, ανήμερα του Αγίου Φανουρίου, όταν ένα γλέντι στο χωριό κατέληξε σε τραγωδία. Ο δασοφύλακας της περιοχής, που γλεντούσε σε κεντρικό καφενείο με συγχωριανούς, δολοφονήθηκε από τα χέρια ενός άλλου κατοίκου. «Του ‘κοψε το λαρύγγι», κατέθεσαν αργότερα όσοι ήταν παρόντες.
Το έγκλημα, σύμφωνα με τα στοιχεία που διασώζονται και όσα ανέδειξε η «Μηχανή του Χρόνου», φέρεται να ξεκίνησε από μια φαινομενικά ασήμαντη αφορμή. Άλλοι υποστήριξαν ότι προήλθε από διαμάχη για την υλοτομία σε δημόσιο δάσος, ενώ κάποιοι ανέφεραν πως όλα ξεκίνησαν επειδή το θύμα δεν ανταπέδωσε έναν απλό χαιρετισμό.
Η επικρατέστερη εκδοχή αποδίδει τη δολοφονία σε επαγγελματική ζήλια: ο δασοφύλακας, λένε, απέτρεπε τους συγχωριανούς να επισκέπτονται το καφενείο του δράστη.
Μέσα σε λίγα λεπτά, το πανηγύρι μετατράπηκε σε αιματοχυσία, με τα Βορίζια να γίνονται πρωτοσέλιδο σε όλη την Ελλάδα. Το χωριό βυθίστηκε στο πένθος και εγκλωβίστηκε για χρόνια στον φαύλο κύκλο της εκδίκησης.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα, η ιστορία μοιάζει να ξαναγράφεται.
Το ίδιο χωριό βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, ύστερα από μια νέα βεντέτα που έχει αφήσει πίσω της δύο νεκρούς και τέσσερις τραυματίες. Η αιματοχυσία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης έχθρας ανάμεσα σε δύο οικογένειες.
Σύμφωνα με το Cretalive, όλα ξεκίνησαν από παλιές κτηματικές διαφορές και «σύνορα» που ποτέ δεν ορίστηκαν οριστικά. Για χρόνια, οι δύο πλευρές διατηρούσαν μια εύθραυστη ειρήνη – ώσπου κάποια στιγμή ξέσπασε η σύγκρουση.
Πριν από περίπου έναν χρόνο, ένα ένοπλο επεισόδιο σε κοινωνική εκδήλωση είχε προαναγγείλει τη θύελλα που ερχόταν. Ακολούθησαν εκατέρωθεν καταγγελίες, εντάσεις και πυροβολισμοί κατά κατοικιών, χωρίς κανείς να μιλήσει ανοιχτά. Στην Κρήτη, άλλωστε, ο «νόμος της σιωπής» εξακολουθεί να ισχύει.
Η τελική ρήξη ήρθε, όπως εκτιμούν οι αστυνομικές αρχές, όταν ένα μέλος της μίας οικογένειας αγόρασε οικόπεδο δίπλα στη «γειτονιά» της άλλης. Οι εργασίες οικοδόμησης φαίνεται ότι προκάλεσαν έντονη δυσαρέσκεια, είτε γιατί θεωρήθηκε εισβολή σε «ξένο» έδαφος είτε γιατί και η άλλη πλευρά είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για το ίδιο ακίνητο.
Η τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στο υπό ανέγερση σπίτι αποτέλεσε το σημείο χωρίς επιστροφή. Η οικογένεια που στοχοποιήθηκε άφησε αιχμές ότι πίσω από την έκρηξη βρισκόταν η αντίπαλη πλευρά. Και τότε, μέσα σε λίγες ώρες, η ένταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο και μετατράπηκε σε σφαγή.
Δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, το χωριό βυθίστηκε ξανά στο αίμα και η αστυνομία δίνει μάχη για να αποτρέψει νέο γύρο αντεκδικήσεων.
Σήμερα, τα Βορίζια ζουν και πάλι μέσα στη σκιά του φόβου. Οι ηλικιωμένοι θυμούνται την τραγωδία του 1955 και ψιθυρίζουν πως «το αίμα δεν ξεπλένεται εύκολα». Οι νεότεροι, που μεγάλωσαν ακούγοντας ιστορίες για εκείνο το φονικό γλέντι, βλέπουν τη δική τους γενιά να παγιδεύεται στην ίδια «κατάρα».