Ο Αίσωπος έζησε μεταξύ του 625 και του 560 π.Χ., γεννήθηκε στην περιοχή της Φρυγίας, ενώ πέθανε στους Δελφούς. Ο λόγος που είχε σταλεί στους Δελφούς ήταν για να λάβει χρησμό από το Δελφικό μαντείο εξ ονόματος του Βασιλιά Κροίσου. Ωστόσο, εκεί κατηγορήθηκε για ιεροσυλία και καταδικάστηκε σε θάνατο από τους ιεροδικαστές. Η ποινή του εκτελέστηκε γκρεμίζοντάς τον από την κορυφή του Παρνασσού.
Ο Αίσωπος θεωρείται ο κορυφαίος από τους αρχαίους μυθοποιούς και αναμφίβολα ο πατέρας του αρχαίου μύθου. Ο βίος του καταγράφηκε από τον μοναχό Μάξιμο Πλανούδη τον 14ο αιώνα και περιλαμβάνει πολλά ανέκδοτα σχετικά με τη ζωή και τις δράσεις του. Είναι επίσης γνωστός ως ο κορυφαίος μυθολόγος της “διδακτικής μυθολογίας”. Οι μύθοι του εστιάζονται συχνά σε ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, το λιοντάρι, το ελάφι κ.ά., και αποτελούνται από μικρά οικιακά αφηγήματα που εκφράζονται με συντομία. Η ηθικοδιδακτική, συμβολική και αλληγορική φύση των μύθων του είναι έκδηλη στο έργο του.
Παρά την ταπεινή του καταγωγή και την ασχήμια του, ο Αίσωπος ξεχωρίζει για την εξαιρετική του ευφυΐα. Παρόλο που υπήρξε δούλος κατά την ζωή του, οι Αθηναίοι του έστησαν ανδριάντα, αναγνωρίζοντας ότι κάθε άξιος άνθρωπος, ανεξάρτητα από την καταγωγή του, αξίζει να τιμάται.