Η φασκομηλιά (Salvia officinalis) αποτελεί ένα διαδεδομένο φυτό στις μεσογειακές χώρες και έχει λάβει το όνομά της από το λατινικό ρήμα “Salvare,” που σημαίνει “σώζω” ή “θεραπεύω.” Τα φύλλα του φασκόμηλου αποτελούν το κυρίαρχο μέρος του φυτού, και συλλέγονται λίγο πριν ή κατά την αρχή της ανθοφορίας, κατά τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, ενώ η ξήρανση πραγματοποιείται στη σκιά.
Το φασκόμηλο είχε ευρεία χρήση από τους αρχαίους Έλληνες, καθώς θεωρούταν πολυφάρμακο και έχει αποθεωθεί από πολλούς αρχαίους ιατρούς όπως ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός, ο Αέτιο και ο Ιπποκράτης. Στην αρχαιότητα, χρησιμοποιούνταν για διάφορες χρήσεις, όπως για την αντιμετώπιση δαγκώματος από φίδια και έντομα, την ενίσχυση της γονιμότητας των γυναικών και τον εξορκισμό κακών πνευμάτων. Σήμερα, στις περιοχές της Μεσογείου, το φασκόμηλο αποξηραίνεται και χρησιμοποιείται ως αφέψημα, γνωστό και ως φασκόμηλο.
Το φασκόμηλο είναι γνωστό για τις πολλές θεραπευτικές του ιδιότητες, που είναι εξαιρετικά χρήσιμες στην ιατρική. Έχει αντιβακτηριδιακές, αντισηπτικές, καρδιοτονωτικές, σπασμολυτικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες. Επίσης, έχει αναφερθεί ότι βοηθάει στον έλεγχο της ακμής και του σκασμένου δέρματος, καθώς και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του εκζέματος και της ψωρίασης. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εντομοαπωθητικό και να βελτιώσει την υγεία του δέρματος και των μαλλιών.
Εντούτοις, η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση, καθώς η ουσία θουγιόνη που περιέχει το φασκόμηλο μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση σε περίπτωση υπερβολικής χρήσης.