Η γλιστρίδα, επίσης γνωστή ως αντράκλα (Portulaca oleracea), αποτελεί ένα φυτό με μακρά ιστορία στη θεραπευτική χρήση από την αρχαιότητα. Πολύ γνωστός από τον πατέρα της βοτανικής, Θεόφραστο, υπήρξε ο ρόλος της γλιστρίδας ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις και προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με τα γραπτά του Θεόφραστου, η γλιστρίδα προτείνονταν για καρδιακή ανεπάρκεια, σκορβούτο, πονόλαιμο, πόνους στα αφτιά, αρθρώσεις με οίδημα και ξηροδερμία.
Επίσης, ο Διοσκουρίδης τη χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία πονοκεφάλων, δυσεντερίας, δαγκώματος από σαύρες και φίδια, καθώς και για προβλήματα στο ουροποιητικό και πεπτικό σύστημα. Αναφερόταν επίσης ότι είχε αντιπυρετικές και καταπραϋντικές ιδιότητες.
Η γλιστρίδα περιέχει εντυπωσιακή ποσότητα ωμέγα-3 φυτικού λιπαρού οξέος, γνωστού και ως άλφα-λινολεϊνικό οξύ ή ΛΝΑ, καθώς τα 100 γραμμάρια περιέχουν 400 μιλιγράμμαρια από αυτό. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ποσότητα αυτή είναι περίπου δεκαπλάσια από ό,τι συνήθως περιέχουν τα μαρούλια που βρίσκονται στην αγορά. Μια μερίδα γλιστρίδας καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες του ανθρώπινου σώματος σε βιταμίνη Ε και γλουταθειόνη, οι οποίες είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά. Οι ιδιότητες αυτές της βιταμίνης Ε και των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων είναι γνωστές για την προστασία του οργανισμού από τον καρκίνο, τις καρδιακές παθήσεις και φλεγμονές.
Η υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα καθιστά τη γλιστρίδα εξαιρετικά ωφέλιμη για την υγεία του ανθρώπινου σώματος. Έχει αναγνωριστεί ότι η γλιστρίδα λειτουργεί ως τονωτικό και μπορεί να ανακουφίσει από πονοκεφάλους που οφείλονται σε δίψα ή έντονη ζέστη, αλλά και να σταματήσει τη δίψα αν βάλουμε 2-3 φύλλα κάτω από τη γλώσσα. Επιπλέον, όταν χρησιμοποιείται κοπανισμένη, μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση εγκαυμάτων.
Επιπλέον, η γλιστρίδα περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, βιταμίνη Α, C, B και καροτενοειδή, προσφέροντας ένα πλούσιο φάσμα θρεπτικών συστατικών.
Λόγω της γεύσης της, η γλιστρίδα αποτελεί ένα ελκυστικό ορεκτικό για τους λάτρεις της γαστρονομίας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Έχει αλμυρόξινη γεύση όταν καταναλώνεται ωμή, ενώ όταν είναι βραστή, έχει τη γεύση των χορταρικών.