Ο Γιώργος Σεφέρης (πραγματικό όνομα Γιώργος Σεφεριάδης, 1900-1971) ήταν Έλληνας ποιητής και διπλωμάτης, γεννημένος στις 29 Φεβρουαρίου ή 13 Μαρτίου του 1900 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ήταν γιος του διακεκριμένου ακαδημαϊκού Στυλιανού Σεφεριάδη και της Δέσπως Σεφεριάδη (γένος Τενεκίδη). Ο Σεφέρης εκπαιδεύτηκε στο εξωτερικό, σπουδάζοντας Νομικά στο Παρίσι, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσοντας την αγάπη του για τη λογοτεχνία και την ποίηση.
Κατά την διάρκεια της διπλωματικής του σταδιοδρομίας, ο Σεφέρης υπηρέτησε σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Λονδίνου, της Αλβανίας, της Νότιας Αφρικής και της Ιταλίας. Επηρεάστηκε βαθύτατα από τη Μικρασιατική Καταστροφή και αφιέρωσε το έργο του στις ποιητικές του αναζητήσεις.
Το πρώτο του ποιητικό έργο, η συλλογή “Στροφή”, προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς έφερε μια νέα πνοή στην ελληνική ποίηση. Ακολούθησαν άλλες σημαντικές συλλογές όπως η “Στέρνα”, το “Μυθιστόρημα”, και η τριμερής “Κίχλη”. Το έργο του χαρακτηρίζεται από εμπνευσμένη χρήση της γλώσσας και έντονη πνευματική βαθύτητα.
Στο πλαίσιο της λογοτεχνικής του δραστηριότητας, ο Σεφέρης πραγματοποίησε αξιόλογες μεταφράσεις, ανάμεσά τους και των έργων του T.S. Eliot. Επίσης, ασχολήθηκε με την ανάλυση και την κριτική λογοτεχνικών έργων άλλων συγγραφέων.
Η λογοτεχνική προσφορά του Γιώργου Σεφέρη τιμήθηκε το 1963 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μετά την αποχώρησή του από τη διπλωματική καριέρα, αφοσιώθηκε πλήρως στο γράψιμο, αφήνοντας πίσω του μια πολυποίκιλη και εμπνευσμένη συλλογή ποιημάτων, δοκιμίων και αλληλογραφιών. Η κηδεία του ποιητή, που έγινε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, εξελίχθηκε σε εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά του καθεστώτος των συνταγματαρχών.