Στις 25 Μαΐου του 1834, το Πρωτοδικείο της πόλης Ναυπλίου εκδίκασε μία υπόθεση που θα έμελλε να συγκλονίσει την ελληνική κοινότητα. Συγκεκριμένα, αποφάσισε την καταδίκη σε θάνατο δύο ηρώων, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημήτριου Πλαπούτα. Ωστόσο, δύο δικαστές διαχώρισαν τη θέση τους με θάρρος και προσήλωση στη δικαιοσύνη.
Ο πρόεδρος του Πρωτοδικείου Ναυπλίου, Αναστάσιος Πολυζωίδης, και το μέλος του δικαστηρίου, Γεώργιος Τερτσέτης, αρνήθηκαν επιμόνως να υπογράψουν την απόφαση εκείνη που καταδίκαζε σε θάνατο τους δύο αυτούς αγωνιστές. Αυτή η αρνητική τους στάση απέδειξε το σθένος τους και την ανεξαρτησία της δικαστικής τους σκέψης.
Ο Πολυζωίδης, ένας άνθρωπος με πολυποίκιλα ταλέντα, γεννημένος στο Μελένικο της Μακεδονίας, εκτός από το νομικό επάγγελμα, είχε ενεργή συμμετοχή στην πολιτική σφαίρα και ήταν επιφανής συγγραφέας. Επιπλέον, είχε συνδράμει στην σύνταξη του Συντάγματος της Επιδαύρου και είχε εκδώσει τα ιδρυτικά διατάγματα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Τερτσέτης, προερχόμενος από τη Ζάκυνθο, ξεχώριζε για τις γνώσεις του στην ιστορία, τη λογοτεχνία και το δίκαιο. Είχε ενταχθεί στη Φιλική Εταιρεία και υπηρέτησε ως καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας στη Στρατιωτική Σχολή του Ναυπλίου. Επιπλέον, είχε αναλάβει τη θέση του αρχειοφύλακα στη Βουλή των Ελλήνων. Σημαντικό είναι ότι ήταν συνομήλικος του Πάνου Κολοκοτρώνη.
Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν όταν διορίστηκαν από την Αντιβασιλεία των Βαυαρών για την υπόθεση των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα. Παρά το γεγονός ότι η καταδίκη σε θάνατο ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη, οι δύο δικαστές δεν συμμερίστηκαν αυτήν την αδικία.
Παρά τις αντίθετες απόψεις των Πολυζωίδη και Τερτσέτη, η απόφαση που ανακοινώθηκε ήταν εναντίον των κατηγορουμένων. Παρόλα αυτά, η ποινή τους μετατράπηκε σε φυλάκιση 20 ετών, μόλις τρεις μέρες μετά τη δίκη, καθώς οι αναταραχές που προκλήθηκαν από την είδηση της καταδίκης οδήγησαν τον βασιλιά Όθωνα να επέμβει.
Οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης, παρά τις προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να αποφύγουν την οργή της Αντιβασιλείας των Βαυαρών. Τους εκδικήθηκαν με καθαίρεση από τις θέσεις τους και δέχθηκαν συνεχή παρενόχληση, βασανιστήρια και φυλάκιση. Κάποιους μήνες αργότερα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία νέα δίκη, κατηγορούμενοι για ανυπακοή. Η δίκη αυτή είχε ως δημόσιο κατήγορο τον Σκωτσέζο Έντουαρτ Μάσον, που είχε ζητήσει τη θανατική ποινή για τον Κολοκοτρώνη. Τελικά, με τον ενθουσιώδη απαλλακτικό χαρακτήρα της απόφασης, οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης αθωώθηκαν, επιβεβαιώνοντας την δική τους ηθική ακλόνητο στάση. Οι προτομές τους σήμερα κοσμούν την πρόσοψη του Δικαστικού Μεγάρου Τριπόλεως, συμβολίζοντας τον αγώνα για τη δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.