Μια σημαντική έρευνα αναδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στη δυσφορία φύλου (γνωστή και ως διαταραχή ταυτότητας φύλου) που νιώθουν τρανς αγόρια και στη ψυχοπαθολογική κατάσταση της μητέρας τους. Η έρευνα αυτή έχει διεξαχθεί από την Sonia Marantz, PhD, καθώς και την Susan Coates, PhD. (Mothers of Boys with Gender Identity Disorder: A Comparison of Matched Controls)
Τα αποτελέσματα της διαγνωστικής αξιολόγησης δείχνουν ότι, οι μητέρες των αγοριών αυτών, εμφανίζουν κατάθλιψη ή συμπτώματα κατάθλιψης, οριακή διαταραχή προσωπικότητας καθώς και ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Συγκεκριμένα, το 53% των μητέρων με τρανς αγόρια εμφάνισαν οριακή διαταραχή προσωπικότητας σε σχέση με το μόλις 6% των υπόλοιπων μητέρων. Η ίδια έρευνα επίσης δείχνει ότι οι μητέρες με ψυχικές διαταραχές αποτελούν πηγή -εκτός από τη δυσφορία φύλου- και στο άγχος αποχωρισμού και στη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής στα παιδιά τους.
Μια ακόμη πολύ σημαντική έρευνα (Coates and Person, 1985), αναδεικνύει πως το 60% των τρανς αγοριών πληρούν τα κριτήρια DSM-ZZZ-R για διαταραχή άγχους αποχωρισμού. Τα αποτελέσματα της Summers and Walsh Symbiosis Scale της έρευνας Marantz-Coates δείχνουν ότι οι μητέρες των τρανς αγοριών ακολουθούσαν στάσεις και πρακτικές ανατροφής παιδιών που ενθάρρυναν τη συμβίωση μαζί τους, ενώ αποθάρρυναν την ανεξαρτητοποίηση των παιδιών αυτών. Συνοπτικά, οι μητέρες αυτές ανατρέφουν τα αγόρια τους ώστε να είναι προσκολλημένα πάνω τους.
Η μεθοδολογία της έρευνας περιλαμβάνει τη σύγκριση των μητέρων με αγόρια που αντιμετωπίζουν δυσφορία φύλου με άλλες μητέρες. Η σύγκριση περιλαμβάνει την ομαδοποίηση των παιδιών ανάλογα με την ηλικία, την νοημοσύνη, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της οικογένειας, καθώς και την έλλειψη της πατρικής φιγούρας πριν την ηλικία των 4.
Οι συνολικές βαθμολογίες της σύγκρισης για τρεις από τις πέντε υποενότητες ξεχώρισαν σημαντικά τις μητέρες τρανς αγοριών. Σημαντικές διαφορές εμφανίστηκαν στους ακόλουθους τομείς: Διαπροσωπικές σχέσεις, ψύχωση και συναισθήματα. Ενώ καμία από τις μητέρες στην ομάδα σύγκρισης δεν έλαβε βαθμολογίες στο οριακό εύρος της ψυχοπαθολογίας, το 25% των μητέρων τρανς αγοριών το έκανε.
Παράλληλα, στην έρευνα Family Characteristics, Transgender Identity and Emotional Symptoms in Adolescence: A Population Survey Study των Riittakerttu Kaltiala, Elias Heino, Mauri Marttunen και Sari Fröjd διαπιστώθηκε επίσης η συσχέτιση του ρόλου της μητέρας στη δυσφορία φύλου των παιδιών. Συγκεκριμένα, η έρευνα αναδεικνύει το ρόλο της εκπαίδευσης της μητέρας, της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας και τη σημασία της πατρικής φιγούρας τόσο στη δομή και στη συνοχή της οικογένειας όσο και σε οικογενειακές περιστάσεις.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως πληθώρα ερευνών δείχνει τη συσχέτιση της αρρενωπότητας των αγοριών με την ύπαρξη της πατρικής φιγούρας στην οικογένεια. Έρευνες όπως η Sons of divorce: Effects of father absence on gender identity, locus-of-control and self-esteem του Πανεπιστημίου Pace University αναδεικνύουν τον ρόλο της φυσικής ύπαρξης του πατέρα εντός της οικογένειας με την αντίληψη και τον αυτοπροσδιορισμό του αγοριού με την αρρενωπότητα. Τα αποτελέσματα της έρευνας Perceived Parenting Styles of Individuals With Gender Dysphoria προτείνουν την ενεργή συμμετοχή του πατέρα στην οικογένεια -και όχι την απομάκρυνσή του- καθώς διαπιστώθηκε η ζωτικής σημασίας επιρροή του στη ψυχολογία και τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου των παιδιών.