Ο διάσημος σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Δημήτρης Κολλάτος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσω ανάρτησης στο Instagram από τον Σπύρο Μπιμπίλα.
Ο Δημήτρης Κολλάτος, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους και μαχητικούς σκηνοθέτες της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία έδειξε την κλίση του στη λογοτεχνία, γράφοντας την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν ακόμα μαθητής. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1959-1960, ίδρυσε το “Πειραματικό Θέατρο Τσέπης”, όπου ανέβασε πρωτοποριακά έργα όπως η «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο και το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ. Ανάμεσα στις σημαντικές του σκηνοθετικές δουλειές συγκαταλέγεται η παράσταση της «Ιφιγένειας εν Ταύροις» του Ευριπίδη, που ανέβηκε το 1961 στο Παρίσι, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές. Ο γαλλικός Τύπος χαρακτήρισε την παράσταση ως «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο». Η ηθοποιός Αρλέτ Μπωμάν, πρωταγωνίστρια της παράστασης, έγινε η σύζυγός του και μαζί απέκτησαν δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.
Ο κινηματογράφος αποτέλεσε έναν ακόμη βασικό άξονα της δημιουργικής του πορείας. Το 1962 παρουσίασε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, «Αθήνα Χι Ψι Ξι», που απέσπασε βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν οι «Ελιές» (1964) και η πολυσυζητημένη μεγάλου μήκους ταινία του «Θάνατος του Αλέξανδρου» (1966), η οποία, αν και δεν τιμήθηκε με επίσημα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έλαβε τρεις διακρίσεις από τους κριτικούς και σημείωσε εμπορική επιτυχία.
Με την επιβολή της δικτατορίας, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου διηύθυνε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το “Θέατρο της Τέχνης” (Théatre de l’Art) στο Παρίσι. Εκεί παρουσίασε το θεατρικό του έργο «Η γυναίκα του Σωκράτη», το οποίο απέσπασε διακρίσεις και παίχτηκε στις Βρυξέλλες και ξανά στο Παρίσι το 1975 και το 1976. Παράλληλα, γύρισε την ταινία «Συμπόσιο» (1972), που καταπιανόταν με τις ερωτικές σχέσεις και την ομοφυλοφιλία. Το 1974 ανέβασε το έργο «Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ», με τη σύζυγό του Αρλέτ Μπωμάν και την ανερχόμενη τότε Φανί Αρντάν.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, το 1975, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε τη θεατρική του δραστηριότητα. Πολλές από τις παραστάσεις του χαρακτηρίστηκαν προκλητικές, όπως τα «Σόδομα και Γόμορρα», ενώ άλλες επικεντρώθηκαν σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα, όπως οι «Εφοπλιστές», «Άγιος Πρεβέζης» – που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 1982 – και «Οι Γιατροί». Παρά τις αντιδράσεις, κέρδισε σεβασμό για τη στήριξή του στα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, μια υπόθεση που τον άγγιξε προσωπικά λόγω του γιου του, Άλκη. Στην Αίγινα δημιούργησε έναν ειδικό χώρο για παιδιά με αυτισμό, συμβάλλοντας στην κοινωνική ευαισθητοποίηση γύρω από το θέμα.
Το 1988, παρουσίασε την αυτοβιογραφική ταινία «Ζωή με τον Άλκη», με πρωταγωνιστή τον γιο του Αλέξανδρο, ο οποίος υποδύθηκε τον αυτιστικό αδελφό του. Η ερμηνεία του Αλέξανδρου αναγνωρίστηκε με ειδική μνεία. Αργότερα, το 1993, γύρισε το «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα», όπου κατέγραψε την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί, ενώ η ταινία περιλάμβανε και τη δραματική ιστορία της αυτοκτονίας της συζύγου του. Στην ταινία «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), ασχολήθηκε με τις διακρίσεις σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα, μέσα από μια ερωτική ιστορία. Το 2009, η «Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ» τον οδήγησε ξανά σε ένα αγαπημένο του θέμα, τον ρόλο της θρησκείας στην κοινωνία.
Στη διάρκεια της καριέρας του δεν απέφυγε την πολιτική αντιπαράθεση. Το 1977, δημιούργησε τη μεσαίου μήκους ταινία «Η Γαλλία του Ζισκάρ», όπου εξέταζε με κριτικό βλέμμα τη γαλλική κοινωνία της εποχής. Στην τηλεόραση, παρουσίασε την εκπομπή «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία», ενώ το 1989 και το 2013 έθεσε υποψηφιότητα για το Ευρωκοινοβούλιο. Το 2011 ίδρυσε την Ένωση Πολιτών «Πόρτα-Πόρτα», μέσα από την οποία οργάνωσε καλλιτεχνικές δράσεις διαμαρτυρίας για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το 2014, γύρισε την ταινία «Διόνυσος», μια σκληρή απεικόνιση της ελληνικής κρίσης, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του απονεμήθηκε ειδικό βραβείο για το κοινωνικό θέμα της ταινίας του «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα». Ο Δημήτρης Κολλάτος υπήρξε μια από τις πλέον αντισυμβατικές και ασυμβίβαστες φωνές του ελληνικού πολιτισμού, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που προκάλεσε, συγκίνησε και ενίοτε δίχασε το κοινό.