Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε δημόσια τοποθέτησή του με αφορμή την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Πάπα Φραγκίσκου με τίτλο «Ελπίδα», αναφέρθηκε με θερμά λόγια στον Ποντίφικα, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον «Πάπα των φτωχών» και υπογραμμίζοντας τη σημασία του έργου και της στάσης του απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Ξεκινώντας την παρέμβασή του, ο κ. Τσίπρας σχολίασε ότι η επιλογή του ονόματος «Φραγκίσκος» από τον Πάπα, εμπνευσμένη από τον «φτωχούλη του Θεού» όπως τον αποκαλούσε ο Νίκος Καζαντζάκης, αποτέλεσε σαφές σήμα των προθέσεών του ως Ποντίφικας. Ένα σήμα που, όπως τόνισε, επιβεβαιώθηκε από τα πρώτα του συγγράμματα, «Το όνομα του Θεού είναι έλεος» και «Για μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών».
Ο πρώην πρωθυπουργός ανέδειξε τον κοινωνικό λόγο του Πάπα, υπογραμμίζοντας πως δεν περιορίζεται σε θρησκευτικά ζητήματα, αλλά αγγίζει καίρια και ανθρώπινα θέματα: από τη φτώχεια, τον πόλεμο και τις ανισότητες, έως τα δικαιώματα και την περιβαλλοντική κρίση. Ο κ. Τσίπρας επεσήμανε τη μοναδικότητα του βιβλίου, τονίζοντας πως αποτελεί την πρώτη αυτοβιογραφία Ποντίφικα που δεν στέκεται απλώς στη διαδρομή του, αλλά εξερευνά τα πάθη και τις εμπειρίες του μέσα από τις συνθήκες της εποχής του.
Στην τοποθέτησή του, αναφέρθηκε στη ζωή του Πάπα στην Αργεντινή, στις καταβολές του από αντιπερονιστικό οικογενειακό περιβάλλον και στην μετέπειτα πολιτική του ταύτιση με τις κοινωνικές πολιτικές του περονισμού υπέρ των φτωχών. Αναφέρθηκε και στην περίοδο της δικτατορίας του Βιντέλα, όπου ο Ποντίφικας προσπάθησε να προστατεύσει ανθρώπους από το καθεστώς, ενώ δεν παρέλειψε να θίξει και τις σκοτεινές σχέσεις της Εκκλησίας με τη χούντα.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στις προσωπικές τους συναντήσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας θυμήθηκε την πρώτη φορά που συνάντησε τον Πάπα το 2014, όντας τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για το ενδιαφέρον του Ποντίφικα για την Ελλάδα, την κοινωνική κρίση και τη φτώχεια. Όπως σημείωσε, «το γεγονός ότι δέχτηκε να με συναντήσει έσπαγε κάθε πρωτόκολλο» και ενδεικτικό ήταν το πώς η συνάντηση, που προβλεπόταν να διαρκέσει 20 λεπτά, τελικά κράτησε σχεδόν μία ώρα.
Σε εκείνη τη συζήτηση, όπως είπε, διατύπωσε τη θέση του περί ύπαρξης σημείου επαφής ανάμεσα στον μαρξισμό και τον χριστιανισμό – την έννοια της ισότητας και της αλληλεγγύης. Αυτή, όπως υποστήριξε, ήταν μια σκέψη που φάνηκε να αγγίζει ιδιαίτερα τον Ποντίφικα.
Ανατρέχοντας στη δεύτερη τους συνάντηση, στη Μόρια το 2016 εν μέσω της προσφυγικής κρίσης, ο κ. Τσίπρας περιέγραψε την έντονη συγκίνηση του Πάπα για το προσφυγικό δράμα και την ανθρωπιστική στάση των κατοίκων της Λέσβου. Υπενθύμισε ότι του είχε εξηγήσει την πίεση που ασκήθηκε στην τότε ελληνική κυβέρνηση για πιο σκληρή προσέγγιση στο προσφυγικό, την οποία εκείνοι αρνήθηκαν. Όπως σημείωσε, «του είχε μείνει η φράση μου ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πιο σημαντική από τα άρθρα και τις συμφωνίες» — φράση που, όπως αποκαλύπτει, ο Πάπας επανέλαβε και αργότερα δημοσίως.
Η πιο πρόσφατη συνάντηση τους έγινε στο Βατικανό τον Σεπτέμβριο του 2019. Όπως περιέγραψε, ο Πάπας έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα και τη δική του εμπειρία μετά τις εκλογές του 2019. Τότε, του χάρισε ένα φύλλο επιστολόχαρτου με στίχους του Βιργιλίου από την Αινειάδα, γράφοντας: «Υπομείνετε και φυλάξτε τους εαυτούς σας για τις καλύτερες μέρες που σας περιμένουν».
Ο κ. Τσίπρας έκλεισε την παρέμβασή του εκφράζοντας την ευχή να ξεπεράσει ο Πάπας τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και να συνεχίσει το έργο του, ως φωνή υπέρ των καταπιεσμένων και των απλών ανθρώπων. Υπογράμμισε τη σημασία του μηνύματός του για την ειρήνη και την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξίας, ανεξαρτήτως ταυτότητας, φύλου ή πίστης, ενώ ευχήθηκε η αυτοβιογραφία του να εμπνεύσει όσους τη διαβάσουν, όπως ο ίδιος και όπως, όπως είπε, είχε εμπνεύσει και τον ελληνικό λαό το 2016.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάπα Φραγκίσκου:
«[…] Είχα ξαναβρεθεί εκεί πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2016, σε ένα ταξίδι-αστραπή με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδας Ιερώνυμο μετά από πρόσκληση του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ενός ανθρώπου προς τον οποίο έχω βαθύ σεβασμό. Ενός πολιτικού που ήξερε να αγωνίζεται για το καλό του λαού του».