Η προγραμματική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα καθίσταται πλέον ένα ζήτημα υπαρξιακού χαρακτήρα, με την έντονη ανησυχία των κομμάτων, όπως το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και η Νέα Αριστερά, για την πραγματική πολιτική επιρροή τους στην ελληνική κοινωνία. Κεντρικό σημείο ανησυχίας αποτελεί η αναδείξιμη δυναμική της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία, με την επαναδραστηριοποίησή της στην πολιτική σκηνή, φαίνεται να κερδίζει έδαφος, παρά το γεγονός ότι το κόμμα της, η Πλεύση Ελευθερίας, δεν έχει παρουσιάσει ακόμα κυβερνητικό πρόγραμμα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ δεν είναι νέα στον πολιτικό στίβο, πραγματοποιεί μια συστηματική και ψηφιακή αναβάθμιση της εικόνας της, αποδομώντας μέσω βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα τις κατηγορίες των αντιπάλων της, όπως αυτή του έλλειψης πολιτικού προγράμματος. Παρά τη μη ετοιμότητα του κόμματός της για υψηλά ποσοστά στις εκλογές, οι αναλύσεις επιμένουν ότι η Πλεύση Ελευθερίας θα είναι δεύτερη ή τρίτη στη μελλοντική πολιτική σκηνή, ενώ κατέχει την πρωτοκαθεδρία στους ψηφοφόρους νεαρής ηλικίας.
Η εντεινόμενη αναταραχή γύρω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου καθιστά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς αντιμέτωπη με έναν σημαντικό πολιτικό αντίπαλο. Παρά την πίεση από τους πολίτες και την ανάγκη για συνεργασίες, η Κουμουνδούρου φαίνεται να προβληματίζεται σχετικά με την κατεύθυνση μιας προγραμματικής συμφωνίας με τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα. Αν και ο Σωκράτης Φάμελλος από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κάλεσε για κοινοβουλευτική συμπόρευση, η πρόταση αυτή παραμένει ασαφής και μη ολοκληρωμένη.
Ο Φάμελλος, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, πρότεινε έναν δημόσιο διάλογο για την ενοποίηση των κομμάτων. Η σπουδή του Φάμελλου, ωστόσο, είναι συνδεδεμένη με την επιτακτική ανάγκη για απαντήσεις απέναντι στην κοινωνία, καθώς τα δημοσκοπικά ποσοστά των προοδευτικών κομμάτων είναι χαμηλά και η Πλεύση Ελευθερίας φαίνεται να κερδίζει έδαφος.
Η εσωτερική πίεση στο ΣΥΡΙΖΑ, για την αναγκαιότητα μιας πολιτικής κίνησης που να συγκροτήσει έναν νέο πολιτικό φορέα, είναι επίσης έντονη. Η δημιουργία ενός συμμαχικού φορέα με εκλογή των ηγετικών προσώπων από τη βάση θα μπορούσε να ανασυνθέσει το πολιτικό σκηνικό, ενδεχομένως με τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ, αν και η Κουμουνδούρου δεν φαίνεται να επενδύει σε συνεργασία με την τρέχουσα ηγεσία του κόμματος αυτού.
Σε κάθε περίπτωση, το εγχείρημα αυτό θα μπορούσε να ανοίξει τις διαδικασίες για τον σχηματισμό ενός νέου πολιτικού κινήματος με συμμετοχή προσωπικοτήτων που έχουν σημαντική επιρροή, όπως η Λούκα Κατσέλη και ο Γιάννης Δραγασάκης, καθιστώντας την προσπάθεια αυτή το πρώτο βήμα για ένα νέο ξεκίνημα στην ελληνική πολιτική σκηνή.