Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών ο Γεώργιος Κορρές, ένας από τους πλέον επιφανείς Έλληνες αρχαιολόγους και ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Γεώργιος Κορρές γεννήθηκε το 1940, με καταγωγή από τη Νάξο, και ήταν γιος του διακεκριμένου φιλολόγου και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στυλιανού Κορρέ. Την υποχρεωτική εκπαίδευση ολοκλήρωσε στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1958 έως το 1963 σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου πανεπιστημίου. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στην Προϊστορική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, με υποτροφία της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD).
Η ακαδημαϊκή του πορεία ξεκίνησε το 1966 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου υπηρέτησε ως βοηθός και επιμελητής έως το 1973. Το ίδιο έτος διορίστηκε μόνιμος επίκουρος καθηγητής, ενώ το 1982 εξελέγη τακτικός καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας, θέση την οποία διατήρησε έως το 2007.
Διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και της Ακαδημίας του Γκέτεμποργκ, ενώ υπήρξε και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Λάιμπνιτς του Βερολίνου.
Η συμβολή του στην αρχαιολογική έρευνα της Μεσσηνίας υπήρξε ιδιαίτερα καθοριστική. Ξεκινώντας το 1973, ηγήθηκε συστηματικών ανασκαφών στην Πύλο και σε άλλες περιοχές της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, μεταξύ των οποίων η Κουκκουνάρα, τα Καμίνια Κρεμμυδίων, η Τραγάνα, η Περιστεριά, η Βοϊδοκοιλιά, ο Άγιος Ιωάννης Παπουλίων, το Ρούτση και τα Βολιμίδια.
Για τη συνολική του προσφορά τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, μεταξύ των οποίων το μετάλλιο Ερρίκου Σλήμαν από τα Μουσεία Ankershagen και Neubukow, το μετάλλιο Winckelmann 50ετίας από την “Winckelmann-Gesellschaft” (1990), καθώς και το παράσημο Αξίας της κυβέρνησης της Δυτικής Γερμανίας (1992). Παράλληλα, του απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις για την προσφορά του στην ανάδειξη των αρχαιοτήτων της Μεσσηνίας και της Τριφυλίας.
Το επιστημονικό έργο του Γεωργίου Κορρέ περιλάμβανε πρωτότυπες έρευνες, πολυάριθμες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού, συγγραφή βιβλίων και συμμετοχή σε συλλογικούς τόμους και διεθνή συνέδρια. Η συνεισφορά του στη μελέτη της προϊστορικής και μυκηναϊκής Ελλάδας θεωρείται εξαιρετικά σημαντική, ενώ το ακαδημαϊκό του αποτύπωμα συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς στον χώρο της ελληνικής αρχαιολογίας.