Η 21η Απριλίου αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, καθώς σηματοδοτεί την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας των συνταγματαρχών το 1967, μια πολιτική εκτροπή που κατέλυσε τη δημοκρατία και οδήγησε τη χώρα σε επτά χρόνια αυταρχισμού και καταστολής.
Το πρωινό εκείνης της Παρασκευής, η χώρα ξύπνησε υπό στρατιωτικό έλεγχο. Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος –ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός και οι συνταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος και Νικόλαος Μακαρέζος– επικαλέστηκαν τον “κομμουνιστικό κίνδυνο” και την ανάγκη «αποκατάστασης της τάξης», επιβάλλοντας το στρατιωτικό καθεστώς.
Παρά τις προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές για τις 28 Μαΐου, οι πραξικοπηματίες θεώρησαν πως η επικείμενη νίκη της Ένωσης Κέντρου και η ενδεχόμενη επάνοδος του Γεωργίου Παπανδρέου στην εξουσία έπρεπε να αποτραπούν. Το ευρύτερο πολιτικό κλίμα, με έντονη πολιτική ρευστότητα, τον ρόλο του Παλατιού, την επιρροή του στρατού και τη σκιά των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων, είχε διαμορφώσει ένα περιβάλλον όπου ένα πραξικόπημα δεν φάνταζε απίθανο.
Η επιχείρηση στήθηκε πάνω στο ΝΑΤΟϊκό σχέδιο “Προμηθεύς”, ένα επιχειρησιακό σενάριο για την αποτροπή ενδεχόμενης κομμουνιστικής απειλής. Οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν συντονισμένα, κατέλαβαν στρατηγικά σημεία, ανέλαβαν τον έλεγχο των ΜΜΕ και εξαπέλυσαν κύμα συλλήψεων, χιλιάδων πολιτών, πολιτικών, διανοουμένων, ακόμα και απλών ανθρώπων, χωρίς κανένα νομικό έρεισμα.
Το ίδιο πρωί, οι συνταγματάρχες μετέβησαν στο Τατόι, απαιτώντας από τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ να ορκίσει τη νέα κυβέρνηση. Παρά την παρουσία τανκς και στρατιωτών γύρω από τα Ανάκτορα, ο μονάρχης δέχθηκε να συνεργαστεί «για να αποφευχθεί αιματοχυσία». Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε από πολλούς ως συνθηκολόγηση, αν όχι αποδοχή.
Ακολούθησε μια μακρά περίοδος πολιτικής καταπίεσης και διώξεων. Η κατάργηση των ελευθεριών, η λογοκρισία, οι εξορίες, τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας. Παράλληλα, η χώρα γνώρισε έναν πολιτισμικό μαρασμό και τελικά οδηγήθηκε στο εθνικό τραύμα της Κύπρου, το 1974.