Τι είναι η ασπίδα του Αχιλλέα
Η «ασπίδα του Αχιλλέα» αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του νέου εξοπλιστικού σχεδίου που παρουσίασε η κυβέρνηση, με στόχο την ενίσχυση της εθνικής άμυνας σε βάθος δεκαετίας. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής προστασίας, το οποίο σχεδιάζεται να καλύψει κρίσιμες υποδομές και αστικά κέντρα, αλλά και να ενισχύσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων σε συνδυασμό με τα ήδη υπάρχοντα οπλικά συστήματα.
Ο πολιτικός διάλογος γύρω από το πρόγραμμα
Η ανακοίνωση της «ασπίδας του Αχιλλέα» προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιδράσεις. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι πρόκειται για αναγκαία επένδυση προκειμένου να θωρακιστεί η χώρα απέναντι σε σύγχρονες απειλές. Από την άλλη, κόμματα της αντιπολίτευσης εκφράζουν ενστάσεις για το υψηλό κόστος, αλλά και για το αν η έμφαση στην άμυνα μπορεί να περιορίσει τη χρηματοδότηση κοινωνικών δαπανών, όπως η υγεία και η παιδεία.
Η τεχνολογική διάσταση
Το σχέδιο προβλέπει την απόκτηση προηγμένων συστημάτων επιτήρησης, ραντάρ μεγάλης εμβέλειας, καθώς και την ενσωμάτωση πυραυλικών συστημάτων που θα μπορούν να αντιμετωπίζουν επιθέσεις με drones και βαλλιστικούς πυραύλους. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη συνεργασία με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, ώστε η «ασπίδα του Αχιλλέα» να είναι πλήρως διαλειτουργική με τα συστήματα των συμμάχων.
Οι γεωπολιτικές προεκτάσεις
Η τοποθέτηση της «ασπίδας του Αχιλλέα» στο εξοπλιστικό πλάνο συνδέεται άμεσα με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η χώρα επιδιώκει να στείλει μήνυμα αποτροπής προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της ισχύ σε διεθνείς συμμαχίες. Αναλυτές τονίζουν ότι η επένδυση αυτή δεν είναι μόνο στρατιωτική, αλλά και πολιτική, καθώς δείχνει πως η Ελλάδα φιλοδοξεί να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην περιφερειακή σταθερότητα.
Η κοινωνική διάσταση και η δημόσια συζήτηση
Η κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη. Ένα μέρος της κοινωνίας θεωρεί ότι η «ασπίδα του Αχιλλέα» αποτελεί αναγκαία απάντηση στις προκλήσεις της εποχής, ενώ ένα άλλο μέρος υπογραμμίζει ότι τα 25 δισ. ευρώ που προβλέπεται να δαπανηθούν συνολικά για το 12ετές πρόγραμμα θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και οι κοινωνικές υποδομές.