Η επόμενη ημέρα στα Βορίζια της Κρήτης παραμένει κρίσιμη: οι εξελίξεις γύρω από τη βεντέτα που προκάλεσε άλλες δύο απώλειες ζωής θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της τοπικής κοινωνίας. Η ηθοποιός Μαρία Τζομπανάκη, μιλώντας στο Live News, περιέγραψε το βαθύ τραύμα που έχουν προκαλέσει οι βεντέτες στον τόπο της και αναφέρθηκε στις δικές της προσπάθειες να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη.
Χαρακτήρισε τη βεντέτα μάστιγα για την περιοχή της και, απευθυνόμενη στους τηλεθεατές, τόνισε: «Μου δίνετε την ευκαιρία να πω δυο λόγια γι’αυτό που είναι μάστιγα για την πατρίδα μου. Όταν μιλάς δημόσια μπορεί να επηρεάσεις. Στην ψυχή του Κρητικού είναι ριζωμένο πολύ βαθιά και με έναν πολλές φορές υπερβολικό τρόπο το αίσθημα του δικαίου. Η ύψιστη μορφή δικαιοσύνης, πώς αποδίδεται.
Όταν χάσει έναν δικό του άνθρωπο θεωρεί ότι η ύψιστη δικαιοσύνη είναι να χαθεί κι από την άλλη πλευρά. Ότι η οικογένεια εκείνου που έκανε το φονικό… Αυτό βεβαίως είναι αυτοδικία.
Είναι ένας τρόπος αντίληψης που έρχεται από χιλιάδες χρόνια πριν. Όπου στην κρητική κοινωνία ήταν η ανταπόδοση, ήταν η εκδίκηση. Που κάποιος παίρνει τον νόμο στα χέρια του κι αποδίδει κατά πως θέλει τη δικαιοσύνη. Είναι λάθος. Γιατί μπορεί να έχεις λάθος όνομα, ένα από των αντιδίκων οικογενειών και να σε σκοτώσουν γι’αυτό.
Θα έπρεπε να μαζέψουν το παραφρασμένο συναίσθημα ότι υποστηρίζω ό,τι κρατά την υπόληψη μου και το υποστηρίζω ακόμα και με τη βία», υπογράμμισε.
«Να μη μεγαλώνουν τα παιδιά με την υποχρέωση να ξεπλύνουν το αίμα»
Στην παρέμβασή της επισήμανε ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται συχνά στον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά. «Εγώ νομίζω ότι όλα ξεκινάνε στο πώς ανατρέφονται τα παιδιά. Να μη μεγαλώνουν τα παιδιά με την υποχρέωση να ξεπλύνουν το αίμα. Να κρατήσουν ψηλά την υπόληψη. Αλλά ποια υπόληψη… Όταν αφαιρείς το δικαίωμα να ζήσει ένας άνθρωπος έχεις χάσει τα πάντα. Έχεις χάσει το δικαίωμα να περπατάς σε αυτή τη ζωή και να μη ντρέπεσαι.
Έχω σκεφτεί πάρα πολλούς τρόπους να σταματήσει όλο αυτό, όπως την εκπαίδευση. Τα παιδιά δεν ακούνε στο σχολείο… Όταν στο σπίτι ο κύρης κι η μάνα τους λένε μην ξεχάσεις ότι αυτοί μας σκότωσαν και δηλητηριάζουν τα παιδιά τους. Για ένα στραβοκοίταγμα, για μια ανάμνηση διαλύεται το μέλλον οικογενειών.
Μανάδες δεν ξέρετε που θα βρεθεί το παιδί σας. Μην μεγαλώνετε τα παιδιά με δηλητήριο. Να σταματήσει η έχθρα, οι σκοτωμοί. Να σταματήσει η παραφρασμένη έννοια της τιμής. Γιατί είναι κατάφορο λάθος. Είμαι περήφανη για τον τόπο μου, ξέρω την αξία που έχει η Κρήτη. Μόνο ένας τρόπος μπορεί να συντηρήσει την ελπίδα και την αισιοδοξία, η ενσυναίσθηση. Δηλαδή να σκεφτόμαστε και τη θέση του άλλου. Μη φαρμακώνεις το παιδί σου να κάνει κακό. Έτσι μπορεί να σταματήσει», κατέληξε η κ. Τζομπανάκη.