Ο κορυφαίος γλύπτης Ευάγγελος Μουστάκας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο και πολυσχιδές καλλιτεχνικό έργο. Ανάμεσα στις πιο γνωστές δημιουργίες του συγκαταλέγονται το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης.
Γεννημένος στον Πειραιά, από τα νεανικά του χρόνια έδειξε τη δημιουργική του κλίση. Η πρώτη του επαγγελματική εμπειρία ήταν στην εταιρεία «Κεραμικός», όπου κατασκεύαζε πορσελάνες. Ακολούθησαν σπουδές γλυπτικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1950-1953) με δάσκαλο τον Μιχάλη Τόμπρο και, στη συνέχεια, στην Accademia di Belle Arti της Φλωρεντίας (1960-1963) με υποτροφία, όπου διεύρυνε τις γνώσεις του και στη χαρακτική και τη χαλκοχύτευση.
Όπως αναφέρει το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, σημαντικές προσωπικές και ιστορικές εμπειρίες καθόρισαν το έργο του. Ο θάνατος του αδελφού του από πτώση μαχητικού αεροσκάφους, οι βιαιότητες της Κατοχής —με τον απαγχονισμό φίλου του στην Τρίπολη— αλλά και η επαγγελματική δραστηριότητα του πατέρα του στους σιδηροδρόμους ΣΠΑΠ, αποτυπώθηκαν σε δημιουργίες όπως ο «Ίκαρος» και το «Βαγόνι Σαρκοφάγος».
Το έργο του παρουσιάστηκε σε πλήθος εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: από τη Biennale της Αλεξάνδρειας το 1968, όπου απέσπασε το χρυσό μετάλλιο, μέχρι διοργανώσεις στη Μόσχα, στην Ιταλία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Βραζιλία, στις ΗΠΑ, στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Έχει τιμηθεί με το Α΄ βραβείο για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Μοσχάτο, καθώς και με το Α΄ βραβείο «Νέων Γλυπτών» από την Ελληνοαμερικανική Ένωση.
Πολλά από τα μνημειακά έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους σε όλη την Ελλάδα: στο Καρπενήσι, στην Παλλήνη, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, στην Τρίπολη (Μνημείο των Κρεμασμένων), στην Τανάγρα (Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων), στο Ηράκλειο Κρήτης και στην Κεφαλλονιά. Δημιουργίες του έχουν ενταχθεί σε μουσεία και συλλογές στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική, την Ιαπωνία και την Κύπρο.
Εκτός από τη γλυπτική, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, τη δημιουργία μεταλλίων, τη συντήρηση έργων τέχνης και δίδαξε για σύντομο διάστημα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα, έδωσε διαλέξεις σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ και συμμετείχε σε διεθνή συμπόσια και συνέδρια.
Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας από το 1955 και συμμετείχε σε πολλές επιτροπές κρίσης διαγωνισμών μνημείων.