Τον τρόπο με τον οποίο συνταξιοδοτούνται οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου σε περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης διευκρινίζει νέα εγκύκλιος του e-ΕΦΚΑ, η οποία αποσαφηνίζει τα όρια ηλικίας, τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων όταν ο ασφαλισμένος έχει χρόνο σε περισσότερους του ενός φορείς.
Σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις του Δημοσίου, όπως έχουν αντικατασταθεί από τη γενική νομοθεσία για τα όρια ηλικίας, το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης για όσους ασφαλίστηκαν έως 31 Δεκεμβρίου 1992 είναι το 52ο έτος, ενώ για τους μετά την 1η Ιανουαρίου 1993 ασφαλισμένους το όριο διαμορφώνεται στο 62ο έτος. Αυτό σημαίνει ότι δημόσιος υπάλληλος που υπήχθη στην ασφάλιση πριν το 1993 πρέπει να έχει συμπληρώσει το 52ο έτος του έως το τέλος του 1992, ενώ όσοι ξεκίνησαν την ασφάλιση μετά την ημερομηνία αυτή απαιτείται να έχουν κλείσει τα 62.
Η εγκύκλιος υπενθυμίζει ότι οι βασικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης από το Δημόσιο έχουν καθοριστεί με τον νόμο 4670/2020. Για να χορηγηθεί σύνταξη γήρατος απαιτούνται: τουλάχιστον 1.000 ημέρες ασφάλισης στο Δημόσιο, εκ των οποίων οι 300 να έχουν πραγματοποιηθεί την τελευταία πενταετία πριν τη διακοπή της ασφάλισης, καθώς και η συμπλήρωση ενός από τα προβλεπόμενα όρια ηλικίας ή λοιπές προϋποθέσεις θεμελίωσης δικαιώματος. Αν κάποια από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν πληρούται, τότε το αίτημα εξετάζεται από τον πρώην ασφαλιστικό φορέα στον οποίο ο ασφαλισμένος έχει διανύσει τον περισσότερο χρόνο ασφάλισης.
Για να διαβιβαστεί το αίτημα συνταξιοδότησης στον προηγούμενο φορέα απαιτείται ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει το αντίστοιχο όριο ηλικίας που προβλέπει η νομοθεσία του Δημοσίου. Εάν στη συνέχεια δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του φορέα με τα περισσότερα έτη ασφάλισης, η κρίση μεταφέρεται διαδοχικά στους επόμενους φορείς κατά φθίνουσα σειρά ημερών ασφάλισης. Αν δεν πληρούνται οι όροι κανενός εξ αυτών εκτός του τελευταίου, η αίτηση απορρίπτεται.
Υπενθυμίζεται ότι το αίτημα συνταξιοδότησης εξετάζεται από την υπηρεσία του τελευταίου φορέα όπου ο ασφαλισμένος είχε χρόνο ασφάλισης κατά την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου, με βάση τη νομοθεσία του. Σε αυτό το πλαίσιο, λαμβάνεται υπόψη το σύνολο του χρόνου για τη θεμελίωση καθώς και για τον προσδιορισμό του ποσού της σύνταξης. Η διαδικασία παραμένει ίδια είτε η αίτηση κατατίθεται από τον ίδιο τον ασφαλισμένο είτε από μέλη της οικογένειάς του.
Για να εξεταστεί αίτημα από προηγούμενο φορέα απαιτείται επίσης ο ασφαλισμένος, εφόσον πρόκειται για σύνταξη γήρατος, να έχει συμπληρώσει ένα από τα όρια ηλικίας της νομοθεσίας του τελευταίου φορέα. Στις περιπτώσεις αναπηρίας χρειάζεται η αναγνώριση του προβλεπόμενου ποσοστού αναπηρίας, ενώ στη συνταξιοδότηση λόγω θανάτου δεν τίθεται καμία πρόσθετη προϋπόθεση.