«Εγώ προσωπικά “έχω σκίσει πολλά καλσόν” και θέλω να πω προς τους αμαθείς, ημιμαθείς και όλους τους υποκριτικά ευαίσθητους, γιατί ετέθη ένα μείζον θέμα από έναν ακραίο σεξιστή, τον Μακάριο Λαζαρίδη, που πριν από σχεδόν δύο χρόνια μου είπε “εσύ δεν έχεις παιδιά και δεν μπορείς να μιλάς για τα Τέμπη”… ετέθη λοιπόν ζήτημα ότι η φράση “σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν”, είναι σεξιστική», δήλωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά την παρέμβασή της στη Βουλή, στη συζήτηση για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού του 2026.
Η κ. Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε πως όσοι εμφανίζονται «υποκριτικά ευαίσθητοι» οφείλουν να θυμούνται —και ειδικά όσοι, όπως είπε, επιδεικνύουν «πολλαπλές ευαισθησίες» για τις γυναίκες, την εργατική τάξη και τα καλσόν— ότι πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, κατέκτησαν δικαιώματα με αγώνες και θυσίες. Πρόσθεσε ότι ιστορικά υπήρχαν γυναίκες εργαζόμενες που δεν φορούσαν καλσόν, αλλά «χοντρές κάλτσες ή ήταν ξυπόλητες». Όπως εξήγησε, η έκφραση «σιγά μην σκίσεις κανένα καλσόν» προέρχεται από τη γυναικεία εργατική τάξη της δεκαετίας του ’50 και του ’60 και λειτουργούσε ως αντισύμβολο της αστικής ευπρέπειας και της επίπλαστης καθαρότητας, χαρακτηρίζοντάς την ως «ταξική και όχι σεξιστική».
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας ανέφερε πως τα σχόλιά της αποτελούν απάντηση σε μία, όπως είπε, «υποκριτική πολιτική ορθότητα» που επηρεάζει ακόμη και ανθρώπους με ειλικρινή διάθεση να υπερασπιστούν δικαιώματα. Τόνισε ότι έχει δώσει «πολλές μάχες» για τα δικαιώματα και δεν πρόκειται, όπως υποστήριξε, να επιτρέψει «σε ακραίους φασίστες και σεξιστές» να διαστρεβλώνουν την αλήθεια και την ιστορία.
Απευθυνόμενη στον υπουργό Πολιτικής Προστασίας, Γιάννη Κεφαλογιάννη, ανέφερε ότι η ίδια και το κόμμα της έχουν στηρίξει την ανάγκη ενίσχυσης της πολιτικής προστασίας και του ανθρώπινου δυναμικού της, επιμένοντας στη μονιμοποίηση των εποχικών πυροσβεστών «γιατί οι ανάγκες δεν είναι εποχικές».
Στη συνέχεια, η κ. Κωνσταντοπούλου έθεσε προς τον κ. Κεφαλογιάννη ένα «μείζον θέμα», όπως το χαρακτήρισε, που αφορά «την πτώση ενός νέου ανθρώπου στο φαράγγι Αμπά». Όπως ανέφερε, ο άνθρωπος αυτός «περίμενε επί 23 ώρες να διασωθεί από ένα ελικόπτερο που δεν ήρθε ποτέ». Επισήμανε ότι οι εξηγήσεις που δόθηκαν της θύμισαν «το ελικόπτερο που δεν ήρθε ποτέ για την Εβίτα, που πήδηξε από τον βράχο για να σωθεί από τη φωτιά στο Μάτι». Ρώτησε τον υπουργό: «Τι συνέβη κύριε υπουργέ;» και συμπλήρωσε ότι παρά τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, «η ανθρώπινη ζωή εξακολουθεί να αποδεικνύεται αναλώσιμη και ευτελούς αξίας».