Ένας πολυτάλαντος αθλητής, με σπάνιες σωματικές ικανότητες και ψυχολογικές αρετές, αναμφισβήτητα κατατάσσεται στην κορυφή των Ολυμπιονικών της χώρας μας. Τα επιτεύγματά του περιλαμβάνουν τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια, ένα χρυσό, δύο ασημένια και ένα χάλκινο. ΤΟι μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 1912 και του 1992, όταν ανέβηκε στο βάθρο. Το επόμενο μετάλλιο ήταν με τη Βούλα Πατουλίδου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Γεννήθηκε στην Πύλο, στις 30 Οκτωβρίου 1888. Από πολύ μικρή ηλικία, ανακάλυψε το μεγάλο αθλητικό ταλέντο του, στο οποίο θα αφιερωθεί με πάθος από το 1906, όταν εγγράφηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, παρά το γεγονός ότι είχε σπουδάσει λογιστική.
Ο Κωστής Τσικλητήρας, μέσα από εντυπωσιακές εμφανίσεις σε αγωνίσματα αλμάτων, κυρίως στο άλμα σε μήκος και στο άλμα σε ύψος, κατόρθωσε να πάρει τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια. Τα άλματα σε ύψος χωρίς φόρα και άνευ φοράς αποτελούσαν σημαντικό κομμάτι του αγωνιστικού προγράμματος του αθλητισμού, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι μέχρι το 1912 στη Στοκχόλμη, πριν καταργηθούν.
Το 1908, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, ο Κωστής Τσικλητήρας πήρε δύο ασημένια μετάλλια στα άλματα. Συγκεκριμένα, στις 7 Ιουλίου, κατάφερε να αναδειχθεί δεύτερος στο άλμα σε μήκος άνευ φοράς, με επίδοση 3.225μ. Μόλις τρεις ημέρες αργότερα, στις 8 Ιουλίου, κατέκτησε το δεύτερο ασημένιο μετάλλιο στο άλμα σε ύψος άνευ φοράς, με ύψος 1,55μ.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της πορείας του. Τότε, στις 25 Ιουνίου, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο άλμα σε μήκος άνευ φοράς, με εντυπωσιακή απόδοση 3,37μ. Λίγες μόλις ημέρες αργότερα, στις 30 Ιουνίου, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα σε ύψος άνευ φοράς, φτάνοντας τα 1,55μ.
Η καταγωγή του ήταν από αριστοκρατική οικογένεια με εύπορη καταγωγή. Ο πατέρας του, Ηρακλής, υπήρξε ιατρός και δήμαρχος στην περιοχή της Πύλου, ενώ η μητέρα του, Μαριγώ, ήταν συγγενής της οικογένειας Καλογερόπουλων και αδελφή του Δημητρίου, επίσης επιφανούς προσωπικότητας.
Παρά το πάθος του για τον αθλητισμό, η αγάπη του για την πατρίδα ήταν ακόμη πιο έντονη. Ο Κωστής Τσικλητήρας αποφάσισε να συμμετάσχει εθελοντικά στον στρατό και να πολεμήσει, όταν, την περίοδο εκείνη, οι εχθροπραξίες με την Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν ξεκινήσει και επίσημα ο πόλεμος ήταν σε εξέλιξη.
Μετά από μάχη με υψηλό πυρετό, ο Τσικλητήρας νοσηλεύτηκε στην Αθήνα, αλλά δυστυχώς, στις 10 Φεβρουαρίου 1913, έχασε την μάχη, βυθίζοντας στην θλίψη τους Έλληνες φιλάθλους και όχι μόνο.
