Απεβίωσε ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Γιάννης Κορίδης, μία από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Το έργο του είχε αποτελέσει αντικείμενο μελέτης από κορυφαίες προσωπικότητες των ελληνικών γραμμάτων, όπως οι Νίκος Καζαντζάκης, Βάσος Βαρίκας, Γιάννης Χατζίνης, Ρήγας Γκόλφης, Ζωή Καρέλλη, Ανδρέας Καραντώνης, Άρης Δικταίος, Μάρκος Αυγέρης, Άγγελος Φουριώτης και Πέτρος Χάρης.
Η ποίησή του έχει συμπεριληφθεί σε ελληνικές ανθολογίες, ενώ αποσπάσματα του έργου του έχουν μεταφραστεί σε έξι γλώσσες, μεταξύ αυτών και τα αγγλικά και γαλλικά.
Ο Κορίδης γεννήθηκε το 1936 και σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε μόνος του από τη Μολόχα Κοζάνης στη Νέα Ιωνία, όπου φιλοξενήθηκε από συγγενείς. Εκεί, μέσα σε συνθήκες ένδειας, ξεκίνησε τη δύσκολη διαδρομή του. Όπως περιγράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Πλαχούρης, ο Κορίδης εργαζόταν στα εργοστάσια και παρακολουθούσε μαθήματα είτε στο ημερήσιο είτε στο νυχτερινό γυμνάσιο, προσπαθώντας να μορφωθεί παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Αναζητώντας πνευματικά πρότυπα, ήρθε σε επαφή με τον Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον ενθάρρυνε να εκδώσει σε ηλικία 16 ετών την πρώτη του ποιητική συλλογή. Από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, ο Κορίδης αναπτύσσει έντονη δημιουργική δραστηριότητα σε πολλούς τομείς.
Υπήρξε δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, εκδότης, ποιητής, πεζογράφος, μελετητής, ανθολόγος και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Παράλληλα, ανέπτυξε έντονη πολιτιστική και πολιτική δράση. Θεωρείται από τις κεντρικές μορφές που διαμόρφωσαν την Ποιητική Σχολή της Νέας Ιωνίας, μαζί με προσωπικότητες όπως οι Φιλήντας, Κόντογλου, Σινόπουλος, Δούκαρης, Γεραλής και Σημηριώτης.
Ήταν ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Ιωλκός και του ομώνυμου περιοδικού, το οποίο αποτέλεσε μια ξεχωριστή λογοτεχνική παρέμβαση τη δεκαετία του 1960, με συνεργασίες που περιλάμβαναν την Ρίτα Μπούμη–Παπά, τον Βρεττάκο, τον Σαμαράκη, τον Πενζίκη, την Ζωή Καρέλλη, τον Θρ. Σταύρου και τη Μελισσάνθη.
Ο Κορίδης διετέλεσε επίσης διευθυντής εκδόσεων όπως το «Υγειονομικό Βήμα», η «Πολιτική και Οικονομική Έρευνα» και το περιοδικό «Άλεφ», ενώ υπήρξε εκδότης των περιοδικών «Συμπόσιο», «Βαλκάνια», «Δίοδος» και «Έρευνα».
Σε όλη τη διαδρομή του διακρίθηκε για τη συνέπεια και την αξιοπρέπεια της στάσης του, τόσο στη λογοτεχνία όσο και στην πολιτική. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από έντονο ανθρωποκεντρικό πνεύμα και αντικατοπτρίζει μια σταθερή προσήλωση σε αξίες, όνειρα και ιδανικά.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, συνεργάστηκε με προσωπικότητες όπως ο Μάρκος Αυγέρης και η Έλλη Αλεξίου, με τους οποίους μοιράστηκε την άποψη ότι η σιωπή αποτελεί εργαλείο εδραίωσης κάθε ανελεύθερου καθεστώτος. Στο πλαίσιο της αντίστασης, ο Κορίδης διακίνησε μυστικά στην Κύπρο υλικό κατά της χούντας, ανάμεσα στα οποία και συνέντευξη του Αυγέρη. Η δράση του τον έφερε σε επαφή με τον Μακάριο, ο οποίος τον τίμησε με στεφάνωμα.
Το 1974 ανέλαβε τη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου «Σύγχρονη Εποχή», επιμελήθηκε τα «Άπαντα του Λένιν» και είχε την ευθύνη για την έκδοση βαλκανικού πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού. Στην πορεία του έχει τιμηθεί από πολιτιστικούς συλλόγους και έχει αποσπάσει πολυάριθμες διακρίσεις, μεταξύ αυτών και βραβεύσεις από την Ακαδημία Αθηνών.
