Βαθιά θλίψη προκάλεσε στον κυπριακό αθλητισμό η είδηση του θανάτου της αθλήτριας του άλματος επί κοντώ, Μαρίας Αριστοτέλους, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 34 ετών έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Η Μαρία Αριστοτέλους υπήρξε αθλήτρια που ενέπνευσε με το σθένος και την επιμονή της. Είχε διαγνωστεί με ραβδομυοσάρκωμα, έναν σπάνιο τύπο καρκίνου που εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά, τον οποίο αντιμετώπισε με πειθαρχία και αισιοδοξία. Η διάγνωση προέκυψε ύστερα από συνεχείς εξετάσεις, καθώς η ίδια επέμενε να αναζητήσει την αιτία των συμπτωμάτων της. Παρά τις αντιξοότητες, στάθηκε με θάρρος απέναντι στην ασθένεια, δείχνοντας το ακατάβλητο πνεύμα της.
Όπως σημείωσε ο «Φιλελεύθερος» Κύπρου, η είδηση του θανάτου της προκάλεσε οδύνη στην οικογένεια, τους φίλους και την αθλητική κοινότητα του νησιού.
Ο αδελφός της, Απόστολος Αριστοτέλους, σε συγκινητική ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα την αποχαιρέτησε με τα λόγια: «Καλό ταξίδι στο φως αδερφούλα μου. Σε αγαπώ ως τον ουρανό! Θα είμαστε πάντα ενωμένοι. Σε ευχαριστώ για όλα. Να μας προσέχεις».
Ο σύζυγός της, Ανδρέας Χειμωνίδης, έγραψε: «στο φως καρδούλα μου, μαζί με τους αγγέλους».
Η διάγνωση με καρκίνο
Η Μαρία Αριστοτέλους είχε γνωστοποιήσει το 2023 ότι έπασχε από καρκίνο. Η Βαλκανιονίκης και πρωταθλήτρια Κύπρου στο επί κοντώ είχε αναφέρει πως η ίδια εντόπισε ένα «κουβαράκι» στον λαιμό της και ξεκίνησε αμέσως κύκλο εξετάσεων, επιμένοντας να βρεθεί η ακριβής αιτία.
Η διάγνωση έδειξε ραβδομυοσάρκωμα στη μύτη, το οποίο είχε ήδη κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες και στα οστά. Η ίδια, μέσα από ανάρτησή της, είχε περιγράψει με συγκλονιστικό τρόπο την εμπειρία της:
«Έχω διαγνωστεί με καρκίνο.
Όχι δεν είναι μια φωτογραφία ανακοίνωσης εγκυμοσύνης, αν και αυτό θα «ταίριαζε καλύτερα» στην ηλικία μου και στο ύφος όσων επιδιώκουμε να προβάλουμε στα σοσιαλ μίντια, λες και οι ζωές όλων μας είναι στημένες με ροδοπέταλα.
Τους τελευταίους δυόμισι μήνες ξεκίνησε για μένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία από ένα απλό ψαχουλεύμα που έκανα στο λαιμό, πιάνοντας ένα κουβαράκι σε μέγεθος φασολιού. Από την στιγμή που αντιλήφθηκα ότι το είχα για κάποιες εβδομάδες και δεν υποχωρούσε, ξεκίνησα να το ψάχνω.
Η πρώτη επίσκεψη στο γιατρό και οι πρώτες «οδηγίες» για επανέλεγχο μετά από ένα μήνα δεν με άφησαν ικανοποιημένη, καθώς εγώ γνωρίζω το σώμα μου καλύτερα από τον καθένα. Αν και δεν ένιωθα οποιοδήποτε σημείο που να υποδεικνύει ότι πρόκειται για κάτι κακό, ήξερα ένα βασικό κανόνα:
«Ο χρόνος και η ορθή διάγνωση είναι πολύ σημαντικά – όσο κακό και να είναι το αποτέλεσμα!»
Έτσι από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένα κυνήγι μαγισσών με τον καρκίνο μέχρι να τον ξετρυπώσουμε. Και ενώ η μια εξέταση μετά την άλλη οδηγούσαν σε αρνητικά αποτελέσματα -είσαι καθαρή- εγώ τους έλεγα πως χωρίς να ξέρω τι είναι ΔΕΝ θα σταματήσω να το ψάχνω.
Και ο επιμένων νικά! Μέσα από διαδοχικά μικρά «θαύματα», όπως τα αποκαλώ, ξετρυπώσαμε το Ραβδομυοσάρκωμα στη μύτη που είχε ήδη κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες του λαιμού και στα οστά.
Ο καρκίνος «χτύπησε» Κύπρια επικοντίστρια: «Δεν είναι φωτογραφία εγκυμοσύνης, έχω κάτι πιο σπάνιο από το να πιάσω το τζόκερ»
Χρονικά το σκηνικό ήταν ως εξής: Το κουβαράκι σε μέγεθος φασολιού στο λαιμό έγινε μανταρίνι και εμφανίστηκαν άλλα 10 τουλάχιστον μέσα σε 2 μήνες, μέχρι να έχουμε διάγνωση.
Και ναι αυτό που έχω είναι πιο σπάνιο από το να κέρδιζα το τζόκερ, είναι κάτι που ΔΕΝ συμβαίνει σε ενήλικες και είμαι πολύ «άτυχη». Ή μήπως όχι; Είμαι η πιο τυχερή στον κόσμο, γιατί σημασία δεν έχει τι μας έρχεται αλλά πως το αντιμετωπίζουμε.
Νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος που πλέον έχω διάγνωση – όσο βαριά και να ‘ναι – αφού μου δίνεται η ευκαιρία της θεραπείας.
Τόσα χρόνια πρωταθλητισμού έμαθα πως σημασία δεν έχει πόσο ισχυρός ή μεγαλύτερος είναι ο αντίπαλος αλλά να παλεύεις για το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με ΟΛΕΣ σου τις δυνάμεις και τα μέσα, που με λίγη τύχη θα είναι το επιθυμητό. Έτσι κέρδισα το Βαλκανικό πρωτάθλημα το 2017 ενώ η κατάταξη μου δεν ήταν ούτε για μετάλλιο. Έτσι κατακτήσαμε και την 5η θέση ως Κύπρος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων στο Ισραήλ την ίδια χρονιά ανταγωνιζόμενοι χώρες μεγαθήρια! Όμως είχαμε ο ένας τον άλλο.
Σε αυτό τον αγώνα δεν είμαι μόνη μου. Είχα από την αρχή τους καλύτερους συνοδοιπόρους – οικογένεια, φίλους – εξοπλίστηκα με τους κατάλληλους επιστήμονες – γιατρούς, νοσηλευτές κτλ. – και πλέον έχω την πιο ισχυρή ομάδα κρούσης!
Στην αρχή του χρόνου είχα γράψει πως ανυπομονώ να γράψω σελίδα, σελίδα τις ημέρες του 2023. Να που αυτό απέκτησε μεγαλύτερο νόημα τώρα!
Γιατί στη ζωή δεν έχει σημασία τι μας έρχεται – ο καθείς κουβαλάει το σταυρό του – σημασία έχει να χαμογελάμε στα δύσκολα, να διασκεδάζουμε τις χαρές και να εξοπλιζόμαστε με λίγη παραπάνω τρέλα μέχρι το αύριο.
Ο εχθρός είναι σκληρός, ύπουλος και επιθετικός αλλά μάλλον δεν έχει καταλάβει με τι έχει μπλέξει!».
