Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», αναφέρθηκε σε κρίσιμα ζητήματα της ελληνικής πολιτικής, θέτοντας ως προτεραιότητα τη θεσμική αναβάθμιση του κράτους μέσω της αξιολόγησης των δημοσίων λειτουργών. Όπως σημείωσε, η αξιολόγηση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη απομάκρυνση από τη θέση, αλλά αποτελεί προϋπόθεση για την επιβολή κυρώσεων και την εύρυθμη λειτουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση σκοπεύει, όταν έρθει η ώρα, να αναζητήσει τις απαραίτητες πλειοψηφίες για τη συνταγματική αναθεώρηση, με στόχο την υλοποίηση αυτής της θεσμικής μεταρρύθμισης.
Ο κ. Μαρινάκης επανέφερε το θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων, επιρρίπτοντας ευθύνες στην Αριστερά και στο ΠΑΣΟΚ για την καθυστέρηση προόδου στο ζήτημα αυτό. Όπως ανέφερε, η Ελλάδα παρέμεινε για δεκαετίες στο περιθώριο, αρνούμενη τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Παράλληλα, κάλεσε το ΠΑΣΟΚ να υποστηρίξει επιτέλους τη μεταρρύθμιση και να μην αποτρέψει την ευκαιρία αλλαγής που παρουσιάζεται.
Αναφορικά με τη λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα, από το φθινόπωρο του 2025, γνωστοποίησε ότι 13 κορυφαία διεθνή ιδρύματα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και αναμένονται σύντομα σχετικές εγκρίσεις από τις αρμόδιες αρχές.
Σχετικά με την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου–Ελλάδας–Ισραήλ, την χαρακτήρισε έργο στρατηγικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιβεβαιώνοντας ότι υλοποιείται βάσει προγραμματισμού, χωρίς καθυστερήσεις ή αλλαγές από την πλευρά των εμπλεκόμενων μερών.
Στο μέτωπο του Κυπριακού, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέλαβε τη σταθερή θέση της Ελλάδας υπέρ της επανένωσης της νήσου βάσει διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Χαιρέτισε τις τελευταίες εξελίξεις, όπως τη διευρυμένη άτυπη συνάντηση στη Γενεύη και τον διορισμό προσωπικής απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ενθαρρυντικές κινήσεις.
Τέλος, καταδίκασε τις «απαράδεκτες αξιώσεις» περί λύσης δύο κρατών στην Κύπρο, κάνοντάς λόγο για ρητορική που όχι μόνο αντιβαίνει στην ιστορία και την πραγματικότητα, αλλά υπονομεύει τις προσπάθειες επίτευξης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης.
