«Όταν το κράτος, αντί να ελέγχει τις δικές του ευθύνες για ένα πολύνεκρο δυστύχημα, στρέφεται μέσω της ΑΑΔΕ σε όσους έχασαν τους ανθρώπους τους και διεκδικούν δικαιοσύνη, τότε οι ρόλοι αντιστρέφονται πλήρως», επισημαίνει σε ανάρτησή του για τον έλεγχο της ΑΑΔΕ στα γραφεία του Συλλόγου Θυμάτων και Συγγενών των Τεμπών 2023 ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, καταλήγοντας πως «αυτό δεν συνιστά κράτος δικαίου, αλλά ένα “εκδικητικό” κράτος».
Η ανάρτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη:
“«Αν όλα είναι νόμιμα και καλώς καμωμένα, τότε δεν πρέπει να φοβούνται τον έλεγχο».
Με αυτή τη λογική κινείται η διαρροή της ΑΑΔΕ σχετικά με τον έλεγχο στα γραφεία του Συλλόγου Θυμάτων και Συγγενών των Τεμπών 2023, υιοθετώντας πλήρως το γνώριμο μοτίβο εκφοβισμού από κρατικούς μηχανισμούς, το οποίο αφήνει να αιωρείται μια υπόνοια:
«Μήπως κάτι έχεις να κρύψεις και γι’ αυτό αντιδράς σε έναν απλό έλεγχο;».
Η κινητοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών απέναντι σε έναν σύλλογο συγγενών θυμάτων των Τεμπών συνιστά μια πράξη κρατικής υπενθύμισης «ότι εδώ δεν είναι παίξε-γέλασε. Εδώ υπάρχει εξουσία. Θα σέβεστε».
Ο συγκεκριμένος έλεγχος αποτελεί μια ενέργεια με έντονο συμβολισμό, μια επίδειξη ισχύος. Δεν πρόκειται ούτε για μια τυπική, ούτε για ουδέτερη, ούτε για αθώα κίνηση, αλλά για μια ξεκάθαρη προειδοποιητική βολή.
Και είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι αυτή η κίνηση πραγματοποιείται ακριβώς τη στιγμή που η Μαρία Καρυστιανού βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος.
Η ΑΑΔΕ, αλήθεια, πότε εξέτασε υποθέσεις αδιαφανούς πολιτικού χρήματος;
Πότε έθεσε υπό έλεγχο τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων;
Η δικαστική εξουσία με ποια ταχύτητα κινήθηκε για να διερευνήσει τις αιτίες του εγκλήματος των Τεμπών και να αποδώσει δικαιοσύνη;
Και ενώ η «ανεξάρτητη» ΑΑΔΕ επιδεικνύει άμεσα αντανακλαστικά για τη διερεύνηση μιας καταγγελίας που αφορά τους συγγενείς των θυμάτων, δεν μπορεί κανείς να μη συγκρίνει αυτά τα αντανακλαστικά με τον καθυστερημένο και παρελκυστικό τρόπο με τον οποίο λειτούργησε η κυβέρνηση, τόσο στην Εξεταστική Επιτροπή όσο και σε κρίσιμα σημεία της διερεύνησης του εγκλήματος των Τεμπών.
Όταν το κράτος, αντί να ελέγχει τις δικές του ευθύνες για ένα πολύνεκρο δυστύχημα, επιλέγει να ελέγξει μέσω της ΑΑΔΕ εκείνους που έχασαν τους ανθρώπους τους και απαιτούν δικαιοσύνη, τότε οι ρόλοι ανατρέπονται πλήρως.
Και αυτό δεν είναι κράτος δικαίου, αλλά «εκδικητικό» κράτος”.
