Η Συρία εισέρχεται σε μια νέα εποχή πολιτικής και διπλωματικής ρευστότητας, καθώς η πτώση της κυβέρνησης Άσαντ και η κατάληψη της εξουσίας από την τζιχαντιστική HTS έχουν αναδιαμορφώσει τις ισορροπίες στην περιοχή. Ο μεταβατικός πρόεδρος Αχμέντ αλ Σαράα, Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, αναζητά στήριξη τόσο από τη Δύση όσο και από την Τουρκία, γεγονός που υποδηλώνει την πολυπλοκότητα των πρόσφατων εξελίξεων.
Η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Συρία, επενδύοντας σε κρίσιμες υποδομές, όπως δίκτυα ηλεκτροδότησης και συγκοινωνίες, ενώ παράλληλα συζητά θέματα ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι κινήσεις αυτές συνοδεύονται από σαφή στρατηγική που εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα για τις συνέπειες στη σταθερότητα της Συρίας και της ευρύτερης περιοχής.
Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, ενισχύοντας τη στρατιωτική του παρουσία στα νότια σύνορα με τη Συρία. Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου φαίνεται να σχεδιάζει διπλή στρατηγική, που περιλαμβάνει πιθανές επιχειρήσεις κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και ενέργειες στα συριακά εδάφη. Το Ισραήλ ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας και του Ιράν, καθώς και για την αναβίωση πυρήνων του ISIS στο Ιράκ.
Στη Συρία, οι σχέσεις του μεταβατικού προέδρου με την Τουρκία βασίζονται σε μια μακροχρόνια αλλά επικίνδυνη εξάρτηση. Ο Αλ Σαράα προσπαθεί να πείσει τη διεθνή κοινότητα για τις προθέσεις του, ενώ οι συμφωνίες που συνάπτει με την Άγκυρα ενδέχεται να δεσμεύσουν τη χώρα σε μακροπρόθεσμα σχήματα που μπορεί να αποβούν επιζήμια για τον συριακό λαό.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για τη Συρία, με την ανακατανομή δυνάμεων να διαμορφώνει το μέλλον της περιοχής. Η σύνθετη γεωπολιτική κατάσταση απαιτεί προσεκτική παρακολούθηση, καθώς οι δρώντες όπως η Τουρκία, το Ισραήλ και το Ιράν προσπαθούν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα μέσα σε ένα περιβάλλον αυξημένης αβεβαιότητας.
