Το σημερινό διαβατήριο είναι ένα προϊόν προηγμένης τεχνολογίας που περιλαμβάνει βιομετρικές φωτογραφίες, γραμμωτούς κώδικες, ολογράμματα και μικροτσίπ.
Αν και τα διαβατήρια σήμερα ανοίγουν τις πόρτες σε πολλές χώρες, η ιστορία του ταξιδιωτικού εγγράφου ξεκινά από τον 14ο αιώνα. Τότε, το πιστοποιητικό για την πανούκλα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως ταξιδιωτικό έγγραφο. Αργότερα, τον 20ό αιώνα, η ιθαγένεια συνδέθηκε με το διαβατήριο.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διαμορφώθηκε η ιδέα ενός παγκόσμιου προτύπου για τα διαβατήρια. Το 1920, η Κοινωνία των Εθνών συγκέντρωσε τους αρχηγούς κρατών στο Παρίσι για να ορίσει συγκεκριμένες προδιαγραφές για τα ταξιδιωτικά έγγραφα. Από τότε, τα διαβατήρια έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις, σελίδες και πρέπει να φέρουν το όνομα της χώρας και το εθνόσημο.
Τα διαβατήρια έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή των ανθρώπων, καθώς καθορίζουν πού μπορούν να ταξιδέψουν. Η κατάταξη διαβατηρίων δείχνει πόσες χώρες μπορεί να επισκεφθεί κάποιος χωρίς βίζα. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν το ισχυρότερο διαβατήριο, ενώ άλλες χώρες έχουν ανοίξει τα σύνορά τους σε “πλειοδότες” για χρυσά διαβατήρια και βίζες.
Τέλος, η πώληση διαβατηρίων στη μαύρη αγορά έχει δημιουργήσει προβλήματα, με ορισμένες χώρες να διακόπτουν την πρακτική των “χρυσών διαβατηρίων” λόγω εμπλοκής υψηλόβαθμων πολιτικών. Έτσι, το διαβατήριο παραμένει ένα σημαντικό έγγραφο που επηρεάζει την ελευθερία κίνησης των ανθρώπων σε διάφορες χώρες.
