Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης τοποθετείται στο ζήτημα της ορθογραφίας της λέξης “Θεοφάνια” και προτείνει ότι η γραφή της με -ι- είναι προτιμότερη όταν αναφέρεται στη θρησκευτική εορτή. Τεκμηριώνει την άποψή του με παραδείγματα από αρχαιοελληνικές γιορτές, όπως τα “Ίσθμια” και τα “Πύθια”, τα οποία ακολουθούν παρόμοιο τύπο γραφής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η γραφή “Θεοφάνεια” με -ει- μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο όταν η λέξη δηλώνει πράξη ή ιδιότητα, όπως στην περίπτωση των επιθέτων θεοφανής – θεοφάνεια, διαφανής – διαφάνεια. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την εορτή, η μορφή σε ουδέτερο γένος απαιτεί τη χρήση -ια, καθώς ευθυγραμμίζεται με τον κανόνα που εφαρμόζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως τα “Πύθια”, τα “Ίσθμια” και τα “Επιφάνια”.
Ο Μπαμπινιώτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «H εορτή των Θεοφανίων είναι προτιμότερο να γράφεται με -ι-: τα Θεοφάνια. Εκτός από τη γνωστή χριστιανική γιορτή των Θεοφανίων, της βάπτισης δηλ. του Xριστού και της φανέρωσης του Θεού, Θεοφάνια (τα), ήταν και αρχαία εορτή στους Δελφούς, όπου έδειχναν στους λάτρεις τού Aπόλλωνος το άγαλμά του».
Η συζήτηση αυτή τονίζει τη σημασία της διατήρησης της γλωσσικής συνέπειας, ειδικά σε λέξεις με πολιτιστική και ιστορική βαρύτητα. Παράλληλα, αναδεικνύει την πολυπλοκ.ότητα της ελληνικής γλώσσας, που συχνά επιτρέπει διαφορετικές ορθογραφίες ανάλογα με τα συμφραζόμενα.
