Έντεκα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013. Ο μουσικός έχασε τη ζωή του από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, η οποία εκείνη την περίοδο είχε κοινοβουλευτική παρουσία.
Η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, μιλώντας στην εκπομπή «Ακόμα Δεν Είδες Τίποτα», περιέγραψε τον αδιάκοπο πόνο που βιώνει από τότε.
«Ο πόνος δεν περνά ούτε για μια στιγμή. Ο Παύλος ήταν το παιδί μου, το σπλάχνο μου. Στην αρχή δεν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις, θέλεις να φύγεις. Μετά, απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Είναι τόσο δύσκολη η ζωή, που δεν τη θέλεις».
Αναφέρθηκε, επίσης, στις επιπτώσεις που είχε η απώλεια του Παύλου και στην υπόλοιπη οικογένεια.
«Το άλλο μου παιδί και τα εγγόνια μου στερήθηκαν πράγματα. Δεν είσαι πια η μητέρα που ήσουν, αλλάζεις. Αυτό που μας κρατάει είναι ο πόνος, που είναι τόσο δυνατός, και παραμένουμε ενωμένοι. Μου λείπει κάθε τι, αλλά πάνω απ’ όλα μου λείπει ο Παύλος. Ο μόνος ‘τίτλος’ που αποδέχτηκα είναι ο τίτλος της ‘Μάνας’, γιατί αυτό ήμουν».
Η ίδια εξήγησε πως αισθάνθηκε την ανάγκη να βγει μπροστά, για να διεκδικήσει δικαιοσύνη.
«Ήθελα να είμαι εκεί, να τους δω. Και μπορώ να πω με σιγουριά πως αυτοί οι άνθρωποι – δεν είναι άνθρωποι, είναι κτήνη – δεν μετανόησαν ποτέ».
Σχολίασε, επίσης, τις αντιδράσεις που προκαλεί η επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
«Όσοι βάζουν ‘πενθόμετρο’, καλά θα κάνουν να το βουλώσουν και να μη βρεθούν ποτέ στη θέση μας. Θέλουν σήμερα ο κόσμος να σέβεται αυτήν την αστυνομία;».
Αναφερόμενη στην τραγωδία των Τεμπών και τις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών, επισήμανε την κοινωνική οργή και τις ευθύνες της πολιτείας.
«Το σύστημα που μας κυβερνά δεν μπορεί να αγνοήσει την αντίδραση του κόσμου. Πιστεύω πως φοβούνται. Δεν έχουν υπολογίσει την οργή. Σκέφτομαι τους ανθρώπους που θα βρεθούν στη δικαστική αίθουσα για τα Τέμπη και θα έχουν απέναντί τους τους θύτες».
Μίλησε και για τα συναισθήματα που της προκάλεσε η απώλεια του γιου της.
«Έχω νιώσει πολλές φορές μίσος και συνεχίζω να νιώθω. Αυτό κατάφεραν, να γνωρίσω το μίσος, που δεν το ήξερα. Δεν φοράω μαύρα ούτε για τον Παύλο ούτε για να δείξω ότι πενθώ. Έχει να κάνει με την ψυχή μου. Η μόνη αισιοδοξία που έχω είναι για τα παιδιά».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στη σημασία του αγώνα που συνεχίζεται.
«Είμαστε εδώ, θα παλέψουμε μέχρι τέλους, μαζί με όλα τα θύματα. Να μην υποτιμούν τη δικαιοσύνη και τη νέα γενιά. Η νεολαία σήμερα ζει το δικό της Πολυτεχνείο. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτά τα παιδιά».
