Ο πρώην πρόεδρος του Περού, Αλμπέρτο Φουχιμόρι, πέθανε σε ηλικία 86 ετών, έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο. Κυβέρνησε τη χώρα από το 1990 έως το 2000, μια δεκαετία που ξεκίνησε με επιτυχίες στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και την καταστολή μιας βίαιης εξέγερσης, αλλά κατέληξε στη φυλακή για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε η κόρη του, Κέικο Φουχιμόρι.
Στενοί συνεργάτες του είχαν επισκεφθεί τον Φουχιμόρι νωρίτερα την ημέρα, καθώς βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Η Κέικο Φουχιμόρι έγραψε στην ανάρτησή της: «Μετά από μια μακρά μάχη ενάντια στον καρκίνο, ο πατέρας μας, Αλμπέρτο Φουχιμόρι, μόλις έφυγε για να συναντήσει τον Κύριο. Παρακαλούμε όσους τον εκτίμησαν να μας συνοδεύσουν με μια προσευχή για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής του. Ευχαριστούμε πολύ μπαμπά! Κέικο, Χίρο, Σάτσι και Κέντζι Φουχιμόρι».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία μετά τη θεραπεία που ολοκλήρωσε τον Αύγουστο για καρκίνο του στόματος. Ο Φουχιμόρι είχε λάβει χάρη τον Δεκέμβριο για τις καταδίκες του για διαφθορά και την ευθύνη για τη δολοφονία 25 ανθρώπων. Η κόρη του είχε δηλώσει μόλις έναν μήνα νωρίτερα ότι σκόπευε να διεκδικήσει ξανά την προεδρία το 2026.
Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση ήταν στις 4 Σεπτεμβρίου, όταν εθεάθη να βγαίνει από ένα ιδιωτικό νοσοκομείο σε αναπηρικό καροτσάκι. Όταν ρωτήθηκε αν σκόπευε να προχωρήσει με την προεδρική υποψηφιότητά του, χαμογέλασε και απάντησε: «Θα δούμε, θα δούμε».
Ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1938, την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Περού, από γονείς Ιάπωνες μετανάστες που εργάζονταν στα χωράφια πριν ανοίξουν ένα ραφείο στη Λίμα. Σπούδασε γεωργική μηχανική και αργότερα απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στα μαθηματικά στις ΗΠΑ. Το 1984 έγινε πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου στη Λίμα και το 1990, χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία, εξελέγη πρόεδρος ως εναλλακτική λύση στη διαφθορά της τότε πολιτικής τάξης.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Φουχιμόρι κατάφερε να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, να μειώσει την ανεργία, να ιδιωτικοποιήσει κρατικές επιχειρήσεις και να σταθεροποιήσει την οικονομία του Περού. Επιπλέον, η σύλληψη του ηγέτη του «Φωτεινού Μονοπατιού», Αμπιμάελ Γκουζμάν, αποτέλεσε καίριο πλήγμα για την εξέγερση.
Ωστόσο, οι αυταρχικές του πρακτικές, όπως το κλείσιμο του Κογκρέσου το 1992 με τη χρήση στρατιωτικών τανκς, προκάλεσαν αντιδράσεις. Αργότερα, σκάνδαλα διαφθοράς έστρεψαν την κοινή γνώμη εναντίον του. Μετά από την αμφιλεγόμενη τρίτη θητεία του, εγκατέλειψε τη χώρα και κατέφυγε στην Ιαπωνία. Το 2005, συνελήφθη στη Χιλή και εκδόθηκε στο Περού, όπου καταδικάστηκε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διαφθορά.
Ο Φουχιμόρι έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος που καταδικάστηκε στη χώρα του για εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρότι δεν είχε δώσει άμεσα εντολή για τις δολοφονίες, θεωρήθηκε υπεύθυνος για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν υπό την κυβέρνησή του. Παρά την καταδίκη του σε 25ετή φυλάκιση, παρέμεινε ενεργός στην πολιτική μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
