Ο αρχιτέκτονας Πάρις Βασιλειάδης μιλάει για τον “οικολογικό ναρκισσισμό” και τον υπερτουρισμό, τονίζοντας πως ο υπερτουρισμός είναι αποτέλεσμα της ναρκισσιστικής μας στάσης απέναντι στη φύση. Αντί να σέβεται τη φύση ως ανεξάρτητο οργανισμό, ο άνθρωπος την βλέπει ως σκηνικό για τις δικές του εμπειρίες και αυτοεπιδείξεις.
Στη διάλεξή του, αναφέρει τα χαρακτηριστικά του ναρκισσισμού σε διαπροσωπικό επίπεδο και τα συνδέει με τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας απέναντι στη φύση. Η έλλειψη ενσυναίσθησης, η εκμετάλλευση της φύσης για οικονομικό όφελος και η υπερβολική εστίαση στην εικόνα αναδεικνύουν τον οικολογικό ναρκισσισμό.
Ο κ. Βασιλειάδης επισημαίνει επίσης την αρνητική επίδραση του τουρισμού, και υπογραμμίζει τη σημασία της συμβίωσης με τη φύση αντί για την κυριαρχία της. Αναρωτιέται γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη θέα της θάλασσας από το πράσινο, και υπογραμμίζει τη σημασία της αλλαγής προτεραιοτήτων μας.
Συνολικά, ο Πάρις Βασιλειάδης προτείνει έναν σχεδιασμό που σέβεται τη φύση και συνεργάζεται μαζί της, αντί να την εκμεταλλεύεται για προσωπικό όφελος. Η συνείδηση της συνδεσμικότητάς μας με το περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμες πρακτικές και σεβασμό προς τη ζωή.
