Σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός, ο οποίος υπηρέτησε ως βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, διετέλεσε νομάρχης Μεσσηνίας και Θεσσαλονίκης, ενώ υπήρξε και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών. Παράλληλα, υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1935 και σπούδασε Επιστήμες, Νομικά, Οικονομία και Ευρωπαϊκό Οικονομικό Δίκαιο στα πανεπιστήμια Αθηνών και Παρισίων.
Το 1956, σε ηλικία μόλις 21 ετών, επελέγη από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και υπηρέτησε για επτά χρόνια στο Πολιτικό του Γραφείο.
Το 1967, στην κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου, διορίστηκε σύμβουλος στο υπουργείο Προεδρίας.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974) υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γενικός γραμματέας της ΕΡΕ Εξωτερικού.
Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος επενδύσεων και επιχειρηματικής οργάνωσης.
Την περίοδο 1974-1979 ανέλαβε τα καθήκοντα του νομάρχη Μεσσηνίας και κατόπιν Θεσσαλονίκης.
Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας και πρόεδρος της “Κοινωνιολογικής Εταιρείας Νέων Επιστημόνων”, γενικός γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της “Ευρωπαϊκής Κινήσεως Νέων”, μέλος του ΔΣ της “Ευρωπαϊκής Ενώσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου”, καθώς και μέλος της ΕΣΗΕΑ.
Υπήρξε μεταξύ άλλων ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Οικολογικής Εταιρείας, πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης και μέλος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Από το 1980 έως το 1987 ήταν γενικός γραμματέας του “Ριζοσπαστικού Κινήματος”, το οποίο ο ίδιος είχε ιδρύσει.
Το 1989, ανέλαβε γενικός γραμματέας στο υπουργείο Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, ενώ μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη ανέλαβε καθήκοντα εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Στις 4 Μαΐου 1990 ορκίστηκε γενικός γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών. Στη διάρκεια της θητείας του ίδρυσε το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων στη Θεσσαλονίκη, θέσπισε τρία ευρωπαϊκά δημοσιογραφικά βραβεία (Ευμένης, Μέγας Αλέξανδρος, Αριστοτέλης) και δημιούργησε την Τράπεζα Πληροφοριών της ΓΓΤΠ.
Παράλληλα, προώθησε τη συνεργασία των τηλεοπτικών δικτύων ΕΡΤ και ΡΙΚ για την κοινή μετάδοση προγραμμάτων και θεσμοθέτησε την πρώτη Κρατική Ταινιοθήκη με τον νόμο 1892/91.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1991 ανέλαβε γενικός γραμματέας του ΕΟΤ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του πρότεινε την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τουρισμού στην Αθήνα και της Τράπεζας Τουριστικών Πληροφοριών με online σύνδεση για υπηρεσίες και επιχειρήσεις του τουριστικού κλάδου.
Το 1992 προώθησε διεθνή καμπάνια για την προβολή της Μακεδονίας.
Θέσπισε επίσης τη χρηματοδότηση ενός ελληνικού καλλιτεχνικού έργου ετησίως από τον ΕΟΤ, με πρώτο παράδειγμα την “Όπερα Μήδεια” του Μίκη Θεοδωράκη που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο το 1993.
Στις 30 Οκτωβρίου 1992 διορίστηκε γενικός διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του 1993, μετά την εκλογή του Μιλτιάδη Έβερτ στην ηγεσία του κόμματος.
Από αυτή τη θέση εισήγαγε την ιδέα της Σχολής Στελεχών, της Πολιτικής Βιβλιοθήκης και τη δημιουργία θεματικών γραμματειών Πολιτισμού, Παιδείας και Ποιότητας Ζωής.
Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Τον Μάιο του 1999 ανέλαβε διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ) της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου παρέμεινε έως τον Φεβρουάριο του 2008, ενώ στο ίδιο διάστημα υπηρέτησε και ως μέλος του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας.
Τον Μάιο του 2005 εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών.
Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και υπήρξε συγγραφέας αρκετών μελετών και άρθρων.
Το πιο γνωστό έργο του ήταν το κείμενο “Διπλή Ευρωπαϊκή Βουλή”, που παρουσίασε στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο του Λονδίνου το 1971 και για το οποίο βραβεύτηκε με το “Ρομπέρ Σουμάν”.
